Recensie:

“Onbeperkt klimaatneutrale stroom - Veilig, betrouwbaar en betaalbaar - Hoe? (en hoe beslist niet)” is de volledige titel van het boek van Arie de Goederen. Een andere titel, als: “Waarom is ons energieprobleem zo moeilijk op te lossen en waarom mislukken telkens weer de pogingen de doelstellingen te halen om onze energievoorziening te verduurzamen?”, zou het boek ook goed typeren. Het boek zit vol met feiten, analyses en grafieken en bevat bovendien talloze vaak verborgen retorische pareltjes. Een voorbeeld vormt een onderdeel van de weerlegging van de visie van professor Wim Turkenburg op  bladzijde 251. Het citaat luidt: “Kernenergie zou de opties wind, biomassa, zon en CCS (CO₂-vangst en -opslag) niet moeten blokkeren: De samenleving moet in zijn ogen dus peperdure en door hun wisselvalligheid ernstig gehandicapte opties als wind en zonne-energie sowieso voorrang verlenen. Die kwetsbare troeteldieren van de milieubeweging mogen niet worden blootgesteld aan de tucht van de markt of  aan eisen van leveringszekerheid. Ze heten immers duurzaam en zijn dus geheiligd.” Einde citaat.

Arie de Goederen onderbouwt al zijn stellingnamen met duidelijke argumenten. Typerend voor de kwaliteit van het boek is de opmerking van journalist Simon Rozendaal in het blad Elsevier van 2 november 2013, namelijk: “Ook de auteur van dit artikel is decennialang achtervolgd door De Goederen en het moet gezegd: De man had meestal gelijk.” Het verdient waardering, dat Arie de Goederen standpunten durft in te nemen, die tegenwoordig zogenaamd politiek incorrect zijn, maar die zijn onderbouwd met solide gegevens en stevige argumenten. Het boek weerspiegelt de complexiteit van ons energieprobleem. Alle elementen zijn echter dankzij de uitgebreide index eenvoudig traceerbaar. Het boek laat weinig heel van de mythe dat in de toekomst de energiebronnen biomassa, wind- en zonne-energie geheel zullen kunnen voorzien in onze energiebehoefte. Het gebruik van kernenergie zal hard nodig zijn. Tal van fabeltjes over kernenergie zijn in het boek ontzenuwd.

Arie de Goederen constateert in de epiloog dat er “weinig grond voor optimisme is voor wat betreft een verandering van het groene paradigma bij de kritieke gremia, omdat immers de grootschalige verarming en marginalisering van Europa al begonnen is, mede vanwege de hoge energiekosten.” en dat “gevreesd moet worden dat alleen de wal de spooksupertanker van politiek en media nog zal kunnen keren.” Utrechts onderzoek van eind vorige eeuw onderschrijft de juistheid van de stelling. Uit dat onderzoek blijkt namelijk dat slechts 7% van de mensen in Nederland nog zelfstandig oordeelt. Dat is bedenkelijk. De genoemde wal zou de toekomstige energieprijs kunnen zijn. Nederland is welvarend geworden dankzij lage energiekosten en hoge lonen. Deze productiefactoren vormen als het ware een balans. Wat er gebeurt, als hoge energiekosten de balans verstoren, laat zich raden. Ook hier zal Arie de Goederen helaas gelijk krijgen. Ofwel: De oplossingen van de problemen uit het verleden zullen anders zijn dan de oplossingen van de problemen in de toekomst en het heden.