Zweedse samenwerking voor nieuwe datacenters die draaien op snelle SMR's

Drie Zweedse instellingen zijn een samenwerking in de vorm van een Memorandum van Overeenstemming aangegaan, dat ten doel heeft om loodgekoelde snelle SMR’s te bouwen. Ze zullen de naastliggende datacenters van elektriciteit gaan voorzien. De eerste reactor moet kort na 2030 opstarten.

Het bedrijf, dat de SMR’s ontwikkelt, is Blykalla. Het is een afsplitsing van het Zweedse KTH Koninklijk Instituut voor Technologie. Blykalla is al bijna dertig jaar betrokken bij de ontwikkeling van een kleine loodgekoelde snelle reactor.

De tweede instelling is het Zweedse kernenergieonderzoekinstituut Studsvik. Het beschikt naast kennis op het gebied van de kernenergie over de vestigingsplaats voor de reactoren in Nyköping. Dat ligt aan de oostkust van Zweden. Daar is ook ruimte voor de te bouwen datacenters. Studsvik heeft een notering aan de Zweedse Nasdaq.

Het derde bedrijf is Evroc, dat betrokken is bij de realisatie van een Europese hyperscale cloud en van de infrastructuur voor kunstmatige intelligentie (AI). In 2030 wil Evroc tien hyperscale datacenters in bedrijf hebben.

De naam van de SMR is SEALER-55. Dat is een Zweeds acroniem voor snelle loodgekoelde reactor met een vermogen van 55 MWe. De Zweden zijn er trots op, dat het Nucleair Energie Agentschap (NEA) van OESO in zijn jaarlijkse SMR-dashboard het type het meest rijpe reactorconcept van Europa noemde.

Het gebruik van vloeibaar lood heeft voordelen. Het absorbeert geen neutronen en het heeft daarnaast gunstige natuurkundige eigenschappen. Het lood remt de neutronen niet af, waardoor ze een heel hoge snelheid hebben, als ze splijtingen teweeg brengen. De niet afgeremde neutronen heten snelle neutronen en de reactor daarom snelle reactor. De toegepaste splijtstof heeft een verrijkingsgraad van 12%. Het splijtingsproces is zo in te richten, dat kweken van splijtstof plaatsvindt. De reactor is dan een kweekreactor. Dat kweken betekent, dat per atoomkern, die splijt of transmuteert, er gemiddeld iets meer dan één nieuwe splijtbare atoomkern ontstaat. Een voordeel is ook, dat met zulke snelle reactoren de versplijting van alle transuranen, ook wel actiniden geheten, mogelijk is. Deze stoffen vormen het grootste probleem van het radioactieve afval van lichtwaterreactoren, omdat ze een halfwaardetijd hebben van soms wel honderdduizend jaar. Kweekreactoren kunnen dus het radioactief-afvalprobleem helpen oplossen.

SEALER-55 is ondergronds gesitueerd en is in hoge mate inherent veilig, doordat na een ongeval de nawarmte via het reactorvat naar de omgeving kan wegstromen. Er kan daardoor  geen kernsmelten optreden. Omdat de reactor een kweekreactor is, is de opbrand van de splijtstof hoog. Na een bedrijfsperiode van 25 jaar, die gelijk is aan de lengte van de splijtstofcyclus, vormt het hele reactorvat het radioactieve afval. Dat is inclusief de uitgeputte splijtstofelementen en het lood. Het geheel gaat na een afkoelperiode, waarin na verloop van tijd het lood stolt, naar de eindberging.

Overigens ontwikkelen het Belgische kernenergieonderzoekinstituut SCK CEN en de firma Westinghouse ook gezamenlijk een snelle loodgekoelde SMR. Dat is de W–LFR. Voorts passen de Russen dit type reactor toe voor de voortstuwing van hun onderzeeërs.

Er staat meer informatie over de SEALER–55 en ook over de W–LFR elders op de website. Door op de reactornaam te klikken kunt u die lezen.

Meer informatie:
https://www.blykalla.com/post/blykalla-evroc-and-studsvik-partner-to-explore-the-development-of-swedens-first-nuclear-powered-data-centers

Terug naar het nieuwsoverzicht